การกัดที่แรงและฟันอันทรงพลังทำให้ไดโนเสาร์ได้รับไขกระดูกและเกลือที่มีคุณค่าทางโภชนาการ
นักวิจัยรายงานวันที่ 20 ตุลาคมที่งานประชุมประจำปีสล็อตฝากถอนไม่มีขั้นต่ำของ Society for Vertebrate Paleontology ที่งานประชุมประจำปีของ สมาคมบรรพชีวินวิทยาสัตว์มีกระดูกสันหลัง
กระดูกมีช่องภายในที่มีคุณค่าทางโภชนาการซึ่งประกอบด้วยเกลือของไขกระดูกและฟอสเฟต แต่ในการเข้าถึงสิ่งดีๆ เหล่านั้น เครื่องบดกระดูกส่วนใหญ่ต้องสามารถหนีบขากรรไกรไว้ด้วยกันเพื่อกระทืบผ่านชั้นป้องกันของกระดูกชั้นนอกที่หนาแน่น สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่กินเนื้อเป็นอาหารบางชนิด เช่น ไฮยีน่าลายจุดและหมาป่าสีเทา สามารถทำได้ แต่การหักกระดูกนั้นไม่เป็นที่รู้จักในหมู่สัตว์เลื้อยคลานที่มีชีวิต เพราะฟันบนและฟันล่างของพวกมันไม่พอดีกันหรืออุดในลักษณะที่พวกมันสามารถหนีบได้ ในทางกลับกัน นักล่าสัตว์เลื้อยคลานสมัยใหม่ส่วนใหญ่เพียงแค่กลืนกระดูกทั้งหมดเพื่อรับสารอาหาร
Tyrannosaurs รวมทั้งT. rexไม่มีฟันบดเคี้ยวเหมือนสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม แต่หลักฐานจากฟอสซิลชี้ให้เห็นว่าไดโนเสาร์บดกระดูกของเหยื่อด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง
นักกายวิภาคศาสตร์ Paul Gignac จากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐโอคลาโฮมาในทัลซาและนักบรรพชีวินวิทยาสัตว์มีกระดูกสันหลัง Gregory Erickson แห่งมหาวิทยาลัยแห่งรัฐฟลอริดาในแทลลาแฮสซีได้ตรวจสอบหลักฐานฟอสซิลของพฤติกรรมการกินของสิ่งมีชีวิตดังกล่าว ทั้งคู่ยังได้สำรวจแรงกัดของไดโนเสาร์ นก และจระเข้ ญาติสนิทของไดโนเสาร์ที่มีชีวิตเพียงตัวเดียว จากหลักฐานดังกล่าว นักวิจัยประเมิน แรงกัดของ T. rexและปริมาณแรงกดที่ฟันของ dinos อาจออกเมื่อปลายฟัน
นักวิทยาศาสตร์กล่าวว่า T. rexสามารถบดกระดูกได้ด้วยการกัดที่ทรงพลังมากถึง 34,000 นิวตัน (แรงกว่าสองเท่าของแรงกัดของจระเข้ที่แข็งแรงที่สุดของสัตว์ที่มีชีวิตทั้งหมด) และปริมาณของแรงกด ฟันของไดโนสอาจออกแรงตามคำแนะนำของพวกมัน มากถึงประมาณ 3,000 เมกะปาสกาล แรงกดดันจากฟันเหล่านั้นทำให้เกิดรอยแตกที่ทำให้กระดูกอ่อนแอ ทีเร็กซ์ยังจะแซะซ้ำแล้วซ้ำเล่าในพื้นที่หนึ่ง โดยใช้ข้อดีของมันเพื่อให้ได้ประโยชน์สูงสุดจากเหยื่อของมัน
สัตว์มีกระดูกสันหลังตัวแรกของโลกเกิดขึ้นในน่านน้ำตื้นชายฝั่ง
การศึกษาใหม่ตอบคำถามที่ยืนยงว่าบรรพบุรุษที่มีกระดูกสันหลังหลังสุดของเราอาศัยอยู่ที่ใด แหล่งกำเนิดของวิวัฒนาการของสัตว์มีกระดูกสันหลังถูกจำกัดให้อยู่ในเขตน้ำตื้นชายฝั่งทะเลลึกไม่เกิน 60 เมตร
การศึกษาพบว่าในน่านน้ำเหล่านี้ ปลา ซึ่งเป็นสัตว์มีกระดูกสันหลังชนิดแรกปรากฏขึ้นเมื่อประมาณ 480 ล้านปีก่อน นักวิทยาศาสตร์รายงานใน วารสาร Science 26 ต.ค. เป็นเวลาเกือบ 100 ล้านปีมาแล้วที่สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นมักไม่หลงทางจากถิ่นที่อยู่ นั้น การศึกษานี้แก้ไขความลึกลับที่มีมาช้านานว่าบรรพบุรุษที่มีกระดูกสันหลังหลังแรกสุดของเราเกิดขึ้นที่ใด
นักวิทยาศาสตร์ได้ถกเถียงกันมานานแล้วว่าสัตว์เหล่านี้ปรากฏตัวครั้งแรกในน้ำตื้นหรือน้ำลึก หรือในน้ำจืดหรือน้ำเค็ม “ปัญหาหลักคือบันทึกฟอสซิล [ของสัตว์มีกระดูกสันหลัง] นั้นแย่มากในช่วง 50 ล้านถึง 100 ล้านปีแรกของการดำรงอยู่ของพวกมัน” นักบรรพชีวินวิทยา Lauren Sallan จากมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียกล่าว “และเมื่อ [มี] ฟอสซิล พวกมันเป็นชิ้นเล็กๆ มันยากที่จะบอกว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
ดังนั้น Sallan และเพื่อนร่วมงานของเธอจึงได้รวบรวมฟอสซิลของปลาที่มีขากรรไกรและไม่มีขากรรไกรจำนวน 2,827 ตัว ซึ่งมีอายุระหว่าง 480 ล้านถึง 360 ล้านปีก่อน ในฐานข้อมูลนั้น ทีมวิจัยได้เพิ่มข้อมูลเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมที่สิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ เช่น น้ำชายฝั่งตื้น น้ำจืด หรือมหาสมุทรลึก โดยอิงจากธรณีวิทยาของหินที่พบฟอสซิล และฟอสซิลที่ไม่มีกระดูกสันหลังก็พบใน หิน
จากนั้นนักวิจัยได้ใช้การคำนวณทางคณิตศาสตร์เพื่อทำนายที่อยู่อาศัยของสัตว์มีกระดูกสันหลังที่เก่าแก่ที่สุด โดยเติมช่องว่างเหล่านั้นลงในแผนภูมิลำดับวงศ์ตระกูลปลา แทนที่จะอาศัยอยู่ในแม่น้ำหรือทะเลสาบหรือน้ำทะเลลึกรอบ ๆ แนวปะการัง สัตว์มีกระดูกสันหลังตัวแรกติดอยู่กับสภาพแวดล้อมของมหาสมุทรที่อยู่ใกล้ชายฝั่ง Sallan และเพื่อนร่วมงานพบว่า
นักวิจัยกล่าวว่าสิ่งมีชีวิตเหล่านี้อาศัยอยู่ในน้ำตื้นประมาณ 100 ล้านปี ได้รับการดัดแปลงก่อนที่จะเข้ายึดครองสิ่งแวดล้อมที่แตกต่างกันในที่สุด ปลาบางตัวมีรูปร่างที่เพรียวบางและสง่างามเหมาะสำหรับการว่ายน้ำอย่างรวดเร็วในน้ำลึก บางคนมีร่างกายที่แข็งแรงกว่า หุ้มเกราะมากกว่า และอยู่ใกล้ฝั่งหรือเคลื่อนตัวไปในแม่น้ำหรือทะเลสาบ
Catalina Pimiento นักบรรพชีวินวิทยาจากมหาวิทยาลัยสวอนซีในเวลส์ ผู้เขียนบทวิจารณ์เกี่ยวกับการศึกษาในฉบับเดียวกันของScienceกล่าวว่า ผลงานของทีม “แข็งแกร่งมาก” และการค้นหาก็สมเหตุสมผลมาก “เป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าแหล่งที่อยู่อาศัยชายฝั่งเหล่านี้ [ได้สนับสนุน] ความหลากหลายทางชีวภาพ” เธอกล่าว เนื่องจากสถานที่ดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะมีทั้งอาหารและที่พักพิงที่อุดมสมบูรณ์
ความหลากหลายของสัตว์มีกระดูกสันหลังโบราณในน้ำตื้นเหล่านั้นอาจได้รับความช่วยเหลือจากพืชบกที่เพิ่มขึ้นในช่วงยุคดีโวเนียน 419 ล้านถึง 359 ล้านปีก่อน และการเพิ่มขึ้นของอินทรียวัตถุที่ไหลผ่านแม่น้ำสู่มหาสมุทรในเวลาต่อมา ( SN: 3/ 31/18 น. 9 ). ความอุดมสมบูรณ์ของอาหารโดยเฉพาะอาหารลอยน้ำอาจช่วยให้นักว่ายน้ำเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆนอกเหนือจากสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่บนพื้นทะเลแล้ว ( SN Online: 7/17/18 )สล็อตฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ
